yeni numaralarım

hiii bi suru yeni afacanlık öğrendim de sana haber vermemişim arkadaşım blog.

annemin doğum gününden sonraki gün,
sen büyürsün de ben büyüyemez miyim dercesine çok şık bi hareket yaptım hihihi

annem duşa girmişti, babam da eve gelirken arar hep bir şey istiyor musunuz gelirken alayım diye.. telefonu çalınca da tabi annem hemen gidip alıyor telefonu susturuyor, sonra kendi kendine konuşuyor..
e ben de büyüdüm ya, öyle yapayım dedim.

normalde benim boyum yetişmiyo ama bi zıpladım ki hemen atladım yataklarına,
annem ben ulaşamayayım diye yatağın diğer ucuna koymuş telefonu, hemen aldım annem gibi susturdum telefonu,sonra da koştum banyonun kapısına aç da göstereyim anne bak ne yaptım diye havlamaya başladım, sonra kapıyı açmaya çalıştım patilerimle falan ama açamadım tabi.
telefonu ağzımdan bıraktım kapının önüne, ben de hemen yanına yattım beklemeye başladım.

annem çıktığında çok şaşırdı telefonu nasıl aldım diye ama babam geldiğinde neden ben aradığımda no ya bastın dediğinde herşeyi anlayıp babama anlattı, çok güldüler, sevindiler..

yaa, artık telefonlara bakabiliyorum ben..
annemin telefonu çalınca artık ikimiz birden koşuyoruz,
kim önce açabilirse artık.

biraz çizmişim telefonu ama napiim benimkiler köpek dişi,
kızmadılar neyse ki,
çok sevimliyim ya ondan hihihi

*

ikinci numaramı da anlatayım.

biz annemle sokakta dolaşırken insanların yere attığı şeyleri hemen kapıp ağzıma alıyorum ben dayanamayıp,
annem de çok kızıyor bana bırak diye bağırıyor, ben bırakana kadar da hiçbiryere kıpırdatmıyor.
biliyorum çok hain, nolur sanki yesem..

neyse şimdi çok cin bi numara geldi aklıma onu yapıyorum,
ben yine koşup alıyorum,
annem de bırak diyor,
bu sefer ben ağzıma aldığım şeyin yarısını bırakıyorum, annem de afferin diye beni seviyor yoluna devam ediyor,
o sırada ben ağzımda kalan parçayı biraz daha ağzımda saklıyorum ki hemen anlayıp kızmasın diye sonra da çaktırmadan yiyorum hihihi

ama yakalandım bu sabah,
yine sevimliyim diye kızmadı annem ama daha dikkatli olup çaktırmamam lazım,
sağı solu belli olmuyo.

*

annem bir sürü fotoğrafımı çekiyo,
kendi fotoğraflarının çekilmesinden de çok hoşlanıyormuş ama kimse çekmiyormuş onu,
ben de üzülmesin madem beni çeksin diye bir sürü poz veriyorum,
bacaklarımı açıyorum, ağzımı açıyorum, kafamı sağa sola çeviyiroum, yuvarlanıyorum,
oyun gibiymiş çok zevkli.
ama bilgisayarı bozulmuş aktarıp da buraya koyamıyorum şimdi,
babam belki ikimizi çeker onları koyarız,
ama babam çok çalışıyo,
bizimle uğraşamazmış artık, istanbula bırakıcak bizi.
onu göremezsem naparım ben, çok üzülüyüyorum, bari terliğini versin de koklayayım özledikçe diyorum,
annem saçmalama diyor, koca adam olmuşum babama falan kimseye ihtiyacım yokmuş, öyle duygusal olmamam gerekiyormuş.
peki.