pati yakıcı marmaris

patilerimin sicaktan ilk defa yandiği yere gittik dün,
ilk gidişimizde ben varım diye soğuk yere almamışlardı bizi,
sıcağın altında yemek yemiştik annemlerle,
neyse ki yoldan geçenler hep beni sevmişti de heycandan anlamamıştım zamanın nasıl geçtiğini.

yolda da yapıcaklarını yaptılar zaten hıh.
ben seviyorum dedim ya hemen tersini yaptilar, neymis efendim babamin ayaklari usuyormus o yuzden annemin ayakucunda uyuyamadim serin serin, neyse ki hala kucağına birazcık sığıyorum da popom-kafam bi yerde uyudum öyle.
büyüyünce de annem arkaya geçer, napalım.
gerçi ben önde de tek başıma oturamam, dokunmam lazım,
iyisi mi arkada annemin yanında oturayim.

ben böyle hem uyuyup hem içimden bikbiklenirken bi baktım durdu araba,
öyle bir yere geldik ki her taraf köpek kokuyor,
bir yerden de hatırlıyorum ben burayı, izmirden geldiğimde sanki böyle bir yere gelmiştim ama amaaannn, kokular kokular oleey,
süper muhteşem, oley,yuppi, hihihihi derken bi baktım beni bi kafese soktular,
su,mama,kemik verdiler ama öyle korktum kii,
bir de beni kapatıp annemle babam gitmez mi,
ya geri gelmezlerse, napıcam ben burda diye düşüne düşüne uyumuşum öyle.
sıcaktan ne yemek yemek istedim, ne kemiğimle oynadım,
öylece bekledim, çişim de gelmiş ama yapmamak için kıpırdamadım,
ya burdaki insanlar kızarsa :(
kızmasın kimse banaaa.

derken derken oh neyse bi baktım annemle babam geliyo,
annem benden daha çok korkmuş,
zaten sıcak, hiçbişey de alamamış, huysuz huysuz geliyodu ki beni gorunce mutlu oldu.
vallahi bana benziyo bu annem,
bensiz yapamıyo, sıcakta da duramıyo hihihi

babam ordaki amcayla konusurken ben de cisimi kakami yaptim, annem uçak, istanbul falan derken beni bir şeyin üstüne çıkardılar, tartıymış.
bil bakalım kaçyüzbinmilyon kilo olmuşum ben
tam tamına sekiiiiizzzz hihihi.

zayıfım diye hasta sanıyolardı sonunda babamla annem gibi göbişli oldum ben hooleeyy.
bu sayede babamdan ayrılıp istanbula da gitmiyoruz,oh iyi oldu,
annem de oturusun biraz daha benimle oynasın,
hem ben düzeni seven köpeğim, alıştım buraya, hemen alışamam istanbulaaa,
ordaki köpekler burdakiler gibi sakin ve oyuncu diilmiş, sinirlilermiş yanlarına yaklaştırmazlarmış.
ben yapamam öyle, oyuncuyum ben oyuncu.
onlarla da oyun oynarsan kafani koparirlar sonra biz çok üzülürüz diyo annem,
banane banane oynicam.

neyse işte yine iki büklüm anne kucağı uykusuyla geldik evimize de içim rahat etti,
artık beni burda tek bıraktıklarında ağlamicam, büyüdüm.
annem de büyümüş, onu kutlamak için salata yemeye gittiler beni eve bırakıp.
doğum gününde salata yenir mi hiç, bi de annem tutturmuş canım çay içmek istiyo diye,
ben bile geçen gittiğimiz yerde içtikleri şeyden içerdim böyle içimi yakardı azcık ama güzel olurdu hihi

neyse annem limon verdi bana, ekşi ama dayanamıyorum oynamam lazım,
su içerim geçer, kaçtım ben paytak paytak

ah şu zıplayarak yürümem bi değişmedi.