Nisan Günlerine Devam..

Duckla dışarı çıkarken ne zaman fotoğraf makinamı alsam herhangi yeni pozluk bir durum ortaya çıkmıyor ama ne zaman almasam inanılmaz eğlenceli şeyler oluyor.
Dün tam da bu dediğime uyan bir şekilde börtü böcek çekmekten, duckı çimenlerde çekmekten sıkılmış (denizde çekme vakti artık) olarak makinayı yanıma almadan akşam yürüyüşüne çıktık. Sıradan bir şekilde yasak olan yürüyüş parkurundan yürürken Duck'ı camdan oyuna çağıran ufak arkadaşlarıyla karşılaştık.

7yaşında 4 küçük arkadaş. Geçen seneden beri tanıyorlar Duck'ı ama uzun zamandır oynayamamışlardı. İlk gördüklerindeki tepkileri "Aaa bu Duck mı? Ne kadar zavallı olmuuş, çok küçülmüüş (kilo verdi ya zavallım), yazıık hasta mı oldu ki ablaa?" Eheh göbek kısmı içine göçtü demiştim dimi?

Onlar Ducktaki değişiklikleri incelerken bizim oğlan da sanki onu ilk defa görüyorlarmış gibi küçük çocuk görünce korkutmamak için yaptığı başını aşağı eğip hareketlerini de yavaşlatma tavırlarını takındı.. Sonra çocuklar da o da alışınca başladılar azıtmaya.. Ben hiçbirini çekemedim tabi. İşin kötüsü cep telefonumu bile almamışım yanıma. Öyle eğlenceliydiler ki, çok üzüldüm fotoğraflayamadığım için..

Şımardıkça şımarıyorlar. Duck onlardan onlar da ducktan yüz bulup hiç sözümü dinlemediler. Koşturuyorlar uzaklara. Gelin diyorum kıkır kıkır kaçışıyorlar. Duck üstlerine atlasın diye daak daak diye bağırıp göğüslerini gösteriyorlar elleriyle. o yanlarına koşunca da ikisi kendini çimenlere atıyor diğer ikisi de atlasın diye gözlerini kapatıyor :)) atlamadı tabi, çok küçükler zaten nereye atlayacak ama inanılmaz eğlendiler. En sonunda da arkasına baka baka döndük eve.

Evde birkaç gündür değişiklikler oluyor. Yaman mühendis olarak salonu teknoloji üssüne çevirmeye çalışırken ben de perde-halı gibi daha kızsal şeylerle ilgilenerek takılıyoruz kendi halimizde.

Duck tabiki de her olaya dahil olmalı. Nasıl ki sarılan görünce bana da sarılın diye yanımıza gelip arkadan ittiriyorsa, iş yaparken de vidayla ilgilenirken benimle de ilgilenin diye burnuyla ittirip etrafımızda dönerek öpücükler almaktan vazgeçmiyor. Zaten elektrik süpürgesi benimle birlikte yürüyor diye elektrik süpürgesinin yanından yürüyen hatta onun önüne geçip elektrik süpürgesinden daha fazla ilgi isteyen bir köpekten başka bir şey beklemiyoruz.

E tabi yaman uydunun ayarlarını yaparken de öpücükler almaktan yorulduğundan poposunu onun poposuna dayayıp yatmayı tercih etti.



*

Yemek yemiyor demiştim, hatta birkaç gün üst üste bile demiş olabilirim.
Evet çocukların da fark ettiği üzere küçüldü çocuk. Ama öyle de inatçı ve uyanık ki. Mamasının üstünde illa bir et-tavuk birşeyler istiyor ve bunu da her defasında farklı olsun, her defasında iyice karışsın vb. şeyler olsun istiyor. Ben de yine bu amaçla sebze+pirinç+tavuk/et haşlayıp yoğurtla karıştırdığım ördek yemeğini evde tavuk ve et kalmadığı için et bulyonla yapayım dedim. Demez olaydım. Mamayı yemediği gibi kokladığı anda kaçtı saolsun. Biz de evde Yamanla eğleniyorduk yemek pişerken. "Bir de bulyon olduğunu anlayıp yemiyormuş, hahaha" Duck kadar aklımız yok, şakasını yapıyoruz bir de yani.. :)



*

Bugün Yaman Ankaraya gideceği için sabah 5gibi çıktı evden. Normalde o saatlerde çıktığı zaman 2hafta eve gelmediği için akşam döneceği halde Duck gelmeyeceğini sanıyor ve bu nedenle de inanılmaz keyifsiz. İşin kötüsü akşam gelicek ve yarın yine erkenden şantiyeye dönecek,1-2 hafta da gelmez artık. Bu yüzden de iki gün bunalımla geçecek..

Bugün tabi keyifsiz, huysuz..
Hep bana kızıyor o gidince, sanki ben evden kaçırmışım gibi :D
Normalde araba burda olurdu ve o da arabanın başına gidip hadi gidelim hareketleri yapardı. Sanırım kendince arabay binersek babasına gidebileceğimizi düşünüyor zavallım. Bugün çıkınca arabayı aradı heryerde, o da yok, iyice bir panikledi..

Bunlar da bugünün bunalım fotoğrafları :)





not: ayarlarım pek iyi değil ama öğreniyorum işte hala :)