sokak arkadaşımız

bir kaç aydır yakınlardaysa bizi görüp yanımıza koşan,
yürüyüşlerimize eşlik eden, mama ve su verdiğimiz bir sokak köpeğimiz var..

ilk gördüğümüzde en aşağıdaki yürüyüş yolunda kalıyordu,
arabaların neredeyse hiç geçmediği,sadece orda evi olanların kullandığı bir yol, zaten yürüyüş parkuru da var kenarında..

orda herkes yemek su verip seviyordu,
ben de onu görünce duckı salıyordum ve oynuyorlardı ne güzel.

bir gün duck, fıstık ve kızım yine orda oynarlarken bir kadın gelip arabayla çarptı ona gözümüzün önünde ve ani bir feryat sesiyle yürüyüş parkurunun ordan aşağı attı kendini yuvarlanarak, sonra fıstığın sahibi ve ben yanına koşana kadar kaybolmuştu bulamadık.. saatlerce aradık bulamadık!

o can acısıyla kendini aşağı yola atmıştır diyenler oldu, ağzından kanlar aka aka şuraya gitmeye çalışıyordu diyenler oldu, ne arıyorsun çoktan ölmüştür diyenler..

bu arada çarpan kadın da çarptığı gibi kaçmıştı!

bir iki gün sürekli aradık,
normalde 1saat yürüyorsak 2saat yürüdük duckla, aradık ama bir türlü bulamadım.
tam ben ümidimi yitirmişken bir de baktık ki gelmiş yeniden,
o gün ne kadar sevindiğimi anlatamam..

nasıl kurtulmuş hiç bir fikrim yok ama yanağı şişmişti,yaraları vardı bir sürü, bizi görünce bile korkuyordu ama düzeldi zamanla neyse ki..

sonra da sitenin tenis kortunun altındaki çalılık yere yerleşmiş, kimse de giremiyor oraya, tek başına saklanıyordu kuzum.

yanına yemekler götürdük, suyunu verdik,duckla sevdik oynadık falan düzeldi baya,
öyle iyileşti ki gidip başka sokaklardan arkadaşlar bulmuş, sahipler bulmuş kendine :)

bazen bizim peşimize takılıyordu, bazen onların..
yeni de sokak köpeği arkadaşı oldu erkek, iki korkak kortun arkasında takılıyorlardı :)
biri oyuncu diğeri sevgi arsızı :)

sonra daha önceden de yazdığım gibi sitede bir zehirleme olayı çıktı,
burdaki bahçıvanlardan biri de kovdu sanırım ikisini ordan (ne istediyse), uzun zamandır göremiyordum hiç..

en son da sarı bir köpek zehirlenmiş diye duydum,
içim gitmişti, bir türlü ona konduramıyordum ama ortada da yok..

geçen gün duckla farklı yerlerden dolaşalım dedik ve eve dönmek için geri dönerken duck tutturdu bir koku peşinden koşturuyor yine,
ben eve doğru çekiyorum, o diğer yöne..

neyse takip ettik kokuyu bir baktık bizim kız,
o anki sevincimi anlatamam..

çok kötü görünüyordu yine, başına bir şey gelmiş kesin,
dayak yemiş sanırım eski korkusundan da fazla bir şekilde kaçıyordu insanlardan,
duckı gördü ondan bile korktu, bana zorla yanaştı, kuyruk bacaklarının arasında.
baya da zayıflamış..

neyse ki baya bir sevdik, oynamaya çalıştık güveni geri geldi azıcık,
geldi peşimizden, eve gelip yemek ve su aldık hemen yanımıza onun için,
insansız olduğu için yine kortun arkasına götürdük orda koyduk mamaları, sevdik, yedirdik içirdik..

şimdi yine yerleşmiş buraya :)
her çıkışımızda kokumuzu alıp koşuyor yanımıza, ben de onun için yemekler ayırmaya başladım yine, veriyorum..

bu defa evin önünde bekler oldu,
hem insanlardan korkuyor birini uzaktan bile görse kaçıyor, hem de elinden geldiğince gelip apartmanın kapısının önünde bizim cama bakarak yatıyor canım benim..

elimden gelse de eve alabilsem,
öyle acıklı bakıyor ki biz eve girerken arkamızdan,
her defasında içimi acıtıyor.

bu fotoğraf duckın tenis topunu ona verdiğimizde çekildi,
sanki ilk defa bir oyuncağı olmuşçasına sevinip çılgınlar gibi oynamıştı topla kendi kendine,
sonrasında da yorulup yattı tabi,


bunlar arkadaşıyla birlikteyken ki zamanları



çirkin kızım benim :)


bunlar da yeni,
camdan duckla bakışırken ki halleri :)



fotoğraf makinasından inanılmaz korktuğu için çoğu aceleyle cep telefonuyla çekilmiş fotoğraflar..
bir de sürekli bana yakın duruyor, bacağımla temas halinde yürüyor o yüzden de pek çekemiyorum fotoğrafını..
aslında ben bu çirkin güzeli sahiplendirmek istedim ama alan olur mu,
alsalar da o ne kadar uyumlu davranır bilemiyorum bir türlü,
çünkü önce sıcak bir yuva verip sonra tekrar atılmasını da istemem..

yaşı da var sanırım, çenesinde beyaz tüyleri de var..
kuzum.