yaramazlıklarım-cezalarım

ohoo ne çok olmuş anlatmayalıı..
hep yaramazlık yaptım, cezalıydım da ondann.

annemlerin çook rahat bir yeri var geceleri falan hep oraya yatıp uyuyorlar ama ne yapsam beni almıyorlar oraya..
geçen gün de annem yediği elmanın son kısımlarını bana vermişti, ben de bakındım bakındım neresi rahat diye, en sonunda aklıma yatak geldi hemen gittim kuruldum, elmamı da patilerimin arasına almış rahat rahat kemirirken annem görüp hiii çığlıkları atmaz mı, hemen kızdı korkuttu beni..rahatımı kaçırıp aşağıya indirdi.. bir elma keyfi yapamadım, sinirlendim tabi.. ama ses çıkarmadım, bekledim.. ama çok da üzüldüğümden hıncımı almam gerekiyordu..
ben bekleyip ne yapabilirim diye düşünürken annem duşa girdi.. ooh meydan benim, fırsatı kaçırmadım tabi, kakam da gelmişti, gittim yataklarına çıktım, bi güzel kakamı yapıp indim aşağıya..
çok da güzel durdu böyle, annem çarşafları yeni değiştirip iyice dümdüz düzeltmişti, böyle o düzlüğün üstünde süs gibi oldu vallahi muhteşem diye düşünüp rahat rahat izleyerek uyuklarken bir de baktım kapı açıldı.
akşam da olmuş zaten kesin babamdır dedim zıpladım indim aşağıya, koşup karşıladım, yaladım, zıpladım. o da evde bakınmaya başladı bir şey kokuyor ama bulamıyorum diye.. sonunda gördü güzelim kakamı nereye yaptığımı.. annemle aramızda geçen olaylardan habersiz tabi nasıl kızıp bağırdı bana, sonra da balkona kapamaz mı..zaten korktum bagrınmalarından bir de böyle tek başıma kapatılınca ağladım da ağladım ama hiç acımadı, çıkartmadı beni ordan.. saatlerce durdum öyle ağlaya ağlaya.. ama bilseydi annemin bana yaptıklarını, kesin bana hak verirdi.. bir rahat elma yiyemeyecek miyim ben bu evde?

neyse işte ben öyle ağlarken uyuyakalmışım, su yemek koymuşlardı ama üzüntüden onları da yiyemedim kiii..annem dayanamamış heralde kapımı bir açtı, içeriye koştum, babamı annemi yaladım özür diledim, sırnaştım onlara, ooh. babam pek yüz vermedi de annem dayanamaz hemen sevdi bissürü..benim de içim rahatladı yemeğimi yiyebildim..
ama tabi dışarıya çıkıp da enerjimi atamadığımdan zor geçti zaman..

ertesi gün annem hastalanmış, sabah da dışarıya çıkamadık deliriyorum zannettim.. yaramazlık yapmaktan kendimi alamıyordum, inşallah yakalanmam diye diye de ufak tefek şeyler yapıyordum..bir baktım akşamüstü olmuş, birazdan çıkarız diye heyecanlandım, kendimi iyice durduramaz olmuş evin içinde tepinirken bir baktım yatağın üstünde annemin telefonu var, hani arada bir müzikli sesler çıkaran, ses çıkardığında annemin hemen gidip susturduğu, dayanamadım aldım.. neymiş ne diilmiş diye merak edip içini açtım, açmışken dişlerim kaşındı dayamadım şöyle bir kaç ısırık attım falan derken anlamamışım zamanın nasıl geçtiğini, bir baktım annem geliyor yanıma.. yine hemen hiiii diye bir çığlık attı ama bu defa daha fena, bağrındı bana, ben annemi görür görmez koltuğun arkasına kaçtım tabi kızıyordu çünkü bana ben telefonu alınca.. beni yakalayamaz ki burda diye düşünürken bir de baktım koltuğu çekiyor, kaçamadım da, yakaladı beni, bağrına bağrına sürükleyerek balkona kapadı yine beni..

allahtan hep güneşin batmasına yakın oluyor da o sıcakta kapatılmış olmuyorum,ölürdüm valla.

yine ağladım tabi napiim annem yanımda olmayınca yapamıyorum, bağrındım bağrındım yine uyuyakalmışım.. babam geldi bana baktı, heycanlandım ama açmadı, üstlerini giyinip gittiler.. iyice korktum beni burda bırakıp gidicekler sandım..tam 4 saat geçmiş öyle bekle bekle.. sonra geldiler neyse ki, babam açtı bu defa, oh kurtuldum..
annem yine sevdi bir sürü ama dışarda da başka köpek sevmişler aldım kokusunu.. hem çok da uzun kapattıkları için çok da korkmuştum, hiç keyfim yoktu, sevinemedim çok fazla, gittim annemin kucağına yattım içli içli bakınarak durdum öyle..sonra azcık keyfim yerine geldi de yemeğimi yedim yine.

bu yaramazlıklarımın arasında bir de son kez veterinerime gittik, kene aşımı oldum. artık istanbula gidiyormuşuz,başka doktor bakacakmış bana.. annem benim gibi, çok üzülüyor, hemen alışamıyor başkasına, hakkı beyi de bizimle istanbula götürelim diyor.. zavallı babam da anneme üzülmesin diye istanbulda da buluruz böyle veteriner diye teselli cümleleri kuruyor. ikisi de çok iyi bir insanlar, çok seviyorum.

az kalsın unutuyorum, bir sürü de denize girdiimm..
hem de bi keresinde annem beni denizin ortasında bıraktı çook uzaktaki babamın yanına kadar yüzüp sonra kıyıya da geri döndüm. hiç bu kadar kocaman yüzmemiştim çok heyecanlandım. ama sonra beni bağlayıp ikisi birden denize giriyorlar, hiç sevmiyorum o zaman. yine bırakıp kaçıcaklar zannediyorum vikvikvik sesler çıkarıyorum ama yine de gelmiyorlar yanıma. bir de annem arada bir denizin üstünden kayboluyo, iyice sinirlerim bozuluyo o zaman. bu sefer bi teyze geldi bagrınma gelicekler dedi bana ama banane, gelsinler yanıma işte.

en güzeli de eve gelip ılık suyla yıkandıktan sonra uyumak..
bak yine uykum geldi, başka şeyler de yaptım da şimdi dayanamayacağım, anlatmak çok uzun.

koltuğa annemin yanına zıplayayım da popomu poposuna yaslayıp uyuyayım,
aa dur az kalsın unutuyordum, en sevdiğim oyuncaklarımdan birini de yanıma alayım da uyanınca oynarım, on defa inip çıkmayayım.. bazen annem çıkmama izin vermiyor, hazır çıkmışken kalırım orda..