korkakım ben, babamı istiyorum

oyle cok sey oldu ki ipin ucunu kacirdim yazamiorum artik, zaten de çok da sevimli bir köpeğim, her günüm bir macera :)
oyuncu olduğumdan da hemen dikkatim dağılıyo, unutuyorum.

biz şimdi bu yeni evde annemle yalnız kaldık, bazen orhun abim geliyo ama giderken annem beni kucağına aldığından onunla gidemiyorum, çok üzülüyorum. sonra tabiki de anneme küsüyorum, popomu dönüp oturuyorum öyle söylene söylene, anlıyordur inşallah..

babam da yok zaten, kaçırdı heralde onu da, geceleri kontrole çıkıyorum, evde arıyorum arıyorum bulamıyorum! bi de annem babana koş hadi demez mi, iyice arıyorum hiç de bulamıyorum sonra sinirim bozuluyo ağlıyorum yine.

bu aralar annem gibi çok duygusalım, hemen herşeye ağlıyorum.

geceleri de çok korkuyorum babam yok diye, o olsa korurdu ikimizi ama şimdi kim bizi koruyacak.

dün gece patpatpat sesler duyduk uyurken, öyle korktum ki, annemin de ödü patladı.
anneme üzülme ben seni korurum dicektim ama korkudan bacaklarının arasına girmişim, inanmadı tabi.
huzurum kaçınca da uyuyamıyorum, karnıma ağrılar girdi, pırtlar yaptım, gegirdim, karnim gurladi, kasindim, uyurken burnum tikandi horladim of of of işte babamı istiyorum.