Kısırlaştırma Maceramız

Yapalım mı napalım, kaçtı gitti, aman ya şöyle olursa ya böyle olursa derken Cuma günü sabah bir baktık veterinerdeyiz.

Benim panik oğlum tahlil amacıyla kan  almak için koluna o lastikimsi şey bağlandığı anda normal dışı bir şey yapıldığını fark edip birden panik oldu. Babası kan görmeye ve Duck'ı öyle görmeye dayanamadığından sanırım yanımızda değildi içerdeydi ve biz 3 kişi zor tuttuk oğlanı. Normalde hep sakin durur o masanın üstünde..

Saat 11di sanırım operasyonu başladığnda, tam olarak ne kadar sürdü bilmiyorum ama biz 4gibi evdeydik.

Evet operasyonu yapan açısından ve süresi açısından basit olabilir ama öyle efsaneleşmiş kadar da kolay olmadığını düşünüyorum ben.

Duck için tam bir işkence gibiydi ve benim için de onu öyle görmek...

Azıcık bir anestezi yetmiş uyuması için ama ayılması zor oldu biraz. Önce yanımızda masada yattı, başına oturup sevdik.Zaten hep başındaydım. İlk serum takıldığında biraz kendine gelir gibi oldu, bizi fark edince deli gibi kuyruk salladı , kafasını kaldırmaya çalıştı küt küt düştü tabi o kafa, kalkamayınca biraz canı sıkıldı sanırım durdu kuyruk sallamalar tabi. Sonra canının da acıdığını fark edince tekrar uyudu,zaten tam ayılmamıştı.İkinci serumda daha ayıktı ve hiç mutlu değildi tabi, kötü kötü rüyalar gördü sanırım, en azından kötü rüya gördüğü zamanki gibiydi. Ayıldıkça kötüleşti gibi..1-2 defa kalkmaya çalışıp kalkamayınca da altına kaçırdı, sonra biraz kaldıralım dışarı yapsın hem hava alsın dediler, ayakta duramadı, düştü. Tekrar kaldırdık ve ayakta durabilmesi için tutarken yaptı neyse tüm çişini içeriye, dışarı çıkacak kadar yürüyemedi tabiki de ayakta zor duruyordu. Aferin falan dedik üzülmesin diye. Tekrar yatırdık, yine ufak ufak kaçırdı. Kalkmaya çalıştı yine panik oldu falan.

Bunların hepsi normal tabi ama onu öyle görmek ve buna senin neden olman öyle iç burkucu birşey ki..

En son tamamen ayılması için bir iğne daha oldu. O da yan etki olarak titreme yaparmış, baya bir titredi vücudu, o panik ben ondan panik. Yürüyor güya ama saçmasapan bir şekilde, düştü düşecek. Titriyor zaten zangır zangır.

En son da o bölgeyi tekrar temizleyip bandajlanması için tekrar yatırdık biraz ama Duck yine panik ve feryat. Neyse hallettik hepsini.

Yolda kusmasın diye de serum sırasında bir ilaç vermişlerdi. Titreye titreye bindik arabaya. Ben de en arkaya onun yanına bindim. Canı acıdığı için oturmuyor, vücudu titrediği için ayakta zor duruyor ve de deli gibi de trafik var.

Neyse eve geldik. Önceki gün akşam 7den beri birşey yememişti ve geceden beri de su içmiyordu. Su da yemek de verebileceğimiz kadar zaman geçtiğinden su kabına 2 bardak su koyduk, azıcık içti. Geceyarısına kadar da hiçbirşey yemedi, en sevdiği şey tavuk dahil... Yemek yemediği için de ağrı kesicisini de veremedik. Canı acıya acıya kıvrandı öyle. Neyse ki gece elimle 1-2birşey yedirdim zorla..Verdik ilacını.

Canı acıdığı için ne oturuyor ne yatıyor, kafasına elizabet takarsak sanki pause tuşuna basılmış gibi kesinlikle 1 adım bile kıpırdamadan kafasını yere eğip öylece duruyor.Kıyamadık çıkardık. Zaten ağır birşeymiş, kafasını taşıyamıyordu Duck. Bütün gece öyle ayakta dolandı. Hatta bir ara ayakta uyudu öylece atlar gibi.

Yatırıyoruz arka tarafı acıdan sanırım titremeye başlıyor hemen kalkıyor, hiç yatamadı resmen. En son gece 2 ya da 3tü sanırım artık dayanamadım önce balkona götürdüm çişini yaptırdım hasta pedine, sonra yatağa yatırdım yanıma, kolumu da karnına koydum kalkamasın diye sarılarak, öylece uyumuşuz sabaha kadar.

Duck zaten küçüklüğünden beri azıkcık bir yeri ağrırsa yatamaz hiç, dolanır evin içinde kıvrana kıvrana mırın mırın ama tabi bu kıvranmanın en üst aşamasıydı onun için.

Öyle kızdım ki o böyle acı çekerken ,durduk yere çocuğun canını acıttığımız için kendime.

Ama dün biraz daha iyiydi, bugün biraz daha iyi.

Yine aşırı zorla tek tek yemeğini yiyor, genelde uyukluyor ama uyanık olduğu anlarda yine o mutlu duck geri geliyor ve ben de mutlu oluyorum.

Şimdilik sürekli gözümüz üstünde, pek rahat değiliz.
Bu haftayı da atlatırsak bir süre böyle şeyler yaşamak ve yaşatmak istemiyorum.

Çiftleşme isteğiyle kaçma dışındaki hiçbir huyu da hiç değişmez inşallah,
hep benim mutlu Duck'ım olarak kalır :)

Bu da dün akşamki yorgunluğumuzdan bir fotoğraf, yaman çekmiş.. :)