Kucuk kizim

Kucuk bir kizimiz var sokakta

1 aydan uzun bir suredir her gun birlikte vakit gecirdigimiz, onun icin gunde defalarca disari cikip saatlerce birlikte takildigimiz, kapiya ducktan once kosup eve de gelmek isteyen ve her defasinda iceri girmemesi icin hafiften itmek zorunda kaldigim, itmemek icin her seferinde yanima oyuncakalip iceri girerken onu uzaga atip yakalamasi icin kos kos dedigim ve her defasinda icimi parcalayan.

Disarda surekli bizim evin camina bakarak yatan :(

Yuva ariyorum , ilanlar verdik heryerde ama bulamiyorum bir turlu.

Cok cirkin hakikaten dusununce ama inanilmaz da tatli.

6-7 aylik oldugunu dusunuyorum ve de eve alinip sonra safkan gsd olmadigi anlasilinca sokaga birakilan.

Cunku tavuklu kuru mamadan baska bir sey yemek istemiyor, kemirme kemiklerini cok seviyor, toplar, dis iplei, pelus oyuncaklar en sevdikleri, azicik bir minderimsi bir sey bulsa sahiplenip iustune yatmak istiyor ama hep taslarda tabi :(

Of ki ne of, geceleri uyuyamaz, urekli onu dusunur oldum.

Bu postu disarda telefondan yaziyorum mesela, sabah yagmur yagdi ve yemegini veremedim, ben giderken de pesimden bakti yine oyle, aklim fikrim oda Ducki keske arayabilsem konusabilse de orda mi hala oyala soyle gelicem ben beklesin, kusmesin, yagmurdan korkmasin, apartmandaki insanlara dayansin ben yine gelince onu koruyacagim, soyle duckydukim demek istiyorum.

Kafayi yemis durumdayim. Keske eve alabilsem, keske alamasam da aklim kalmasa , insanlar onu itip kakmasa, kovalamasa..

Dun gece uyumadan camdan baktim, bizim cama bakiyordu
Sabah kalktim yine bizim cama bakiyor.

Beni gordugundeki sevincini anlatamam gormeniz lazim.

Sokaktaki ilk kisi olacak muhtemelen, sabahlari cok hapsiriyor, bacaklarima surtunuyor. Yuruyuslerde hep sariliyr, azicik bir yere otursam hemen kucagima geliyor, oyle sevgi ihtiyaci var ki.

Ah keske gorebilseniz, sevseniz, yuvaniza alabilseniz.